عجب ماه ماهی هستی رمضان، با آمدنت درهای جهنم بسته می شود و

آتش بر روزه داران حرام. اما حیف که زود از پیش ما رخت برمی بندی ای ماه

غفران و رحمت، ای ماه مهربانی و نور، ای ماه عبادت وقتی می آیی دلها از

غم و کینه خالی می شود و چه ناامیدی ها که به امید میرسد،چه دلربا بود

شنیدن بانگ ربنا و چه زیبا زمزمه ی جوشن و ابوحمزه و حسن که نیمه کُن

ماه ِ ماه بودنت بود و قرآن که در تو نازل شد و دقایق که در تو ارزش پیدا کرد.

سفره های پربرکت افطار در تو پهن شد و دلها در تو آرام گرفت اما حیف و صد

حیف که رفتی ای کاش در دوباره آمدنت من هم باشم و ببینمت...

کم کم غروب ماه خدا دیده می شود  

                                            صد حیف از این بساط که برچیده می شود

عید یکماه بندگی کردن خالصانه ی شما مبارک